13. Eleuter
(Eleuteriusz)
(św. ok. 175 - 189) Urodził się w Nikopolis w Epirze. Diakon Kościoła rzym. za papieża Aniceta; na jego pontyfikat przypadł rozwój montanizmu - ruchu profetycznego, zapoczątkowanego w Azji Mniejszej. Zniósł pewne obyczaje spożywania żydowskich potraw - odrzucił pogląd, że niektóre pokarmy są nieczyste. "Liber Pontificalis" twierdzi, że korespondował z brytyjskim królem, Lucjuszem, który pragnął się nawrócić. Historycy jednak w to wątpią, gdyż jest zbyt mało dowodów na potwierdzenie słów Eleuteriusza. Prawdopodobnie podczas przepisywania ksiąg pomylono Britio (Edessa) z Brytanią. Król Edessy Abgar IX o imieniu Lucjusz przyjął wiarę chrześcijańską, a w Edessie było wielu misjonarzy i katechetów. Wysłał swoich legatów Fugazjusza i Damiana w charakterze misjonarzy do Bretanii. Prawdopodobnie zginął śmiercią męczeńską. Jego wspomnienie przypada na 26 maja. |