Przełożony gminy rzymskiej, papież w latach 88 - 97, święty, zwany Apostołem pokoju. Zaliczony do ojców Kościoła. Najstarszy znany z imienia pisarz starochrześcijański.
Pozostał po nim List do Koryntian. Dokument włączono przez jakiś czas do kanonu Nowego Testamentu. Długo był czytany w kościołach. Wspomina o tym Euzebiusz z Cezarei w swojej Historii Kościelnej.
Według tradycji był czwartym biskupem Rzymu, po św. Piotrze, Linusie i Anaklecie. Urząd swój przekazał Ewarystowi.
List do Koryntian Klemensa w czasach nowożytnych został po raz pierwszy opublikowany w 1633 przez Patricka Younga, na bazie manuskryptu zwanego Kodeksem Aleksandryjskim (Codex Alexandrinus), w którym na końcu brakuje jednej strony, tak że wielka modlitwa (akapit 55 - 64) pozostała nieznana. W 1875 Philotheus Bryennius opublikował kompletny tekst, bazując na kodeksie pochodzącym z Konstantynopola (datowanym na 1055), z którego w 1883 wydał także Didachè.
Klemensowi są przypisywane także inne pisma: II List św. Klemensa do Koryntian i dwa Listy do Dziewic. Legenda o życiu i działalności Klemensa związana jest z powstaniem romansu Klementyn, którego jest głównym bohaterem. Około IV w. ukształtowała się tradycja mówiąca o tym, że zginął śmiercią męczeńską. Podobno cesarz Trajan zesłał go na wygnanie do Pontu i kazał go wrzucić do morza z kotwicą zawieszoną u szyi. Tradycja pochodząca z IX w. ustaliła, że miejscem męczeńskiej śmierci świętego był Krym (Chersonez Taurydzki) i wyznaczyła datę na rok 102. Rok zakończenia pontyfikatu (97) i rok śmierci (102) nie pokrywają się, gdyż papież ten został wygnany z Rzymu.
Za czasów papieża Mikołaja I (858 - 867) święci Cyryl i Metody przenieśli jego zwłoki do Rzymu i pochowali w kościele pod jego wezwaniem (San Clemente).
W sztuce Klemens jest przedstawiany z kotwicą i rybą. Czasami dodany jest kamień milowy, klucze, fontanna lub książka. Kościół wspomina go 23 listopada.
Święty kościoła katolickiego oraz cerkwi prawosławnej.