Papież Bonifacy I (418-422) był synem jednego z księży. Na stolicy papieskiej osadził go cesarz Honoriusz i zaznaczył, że każdy biskup rzymski powinien być uważany za głowę Kościoła chrześcijańskiego, na co nie wszyscy biskupi się zgodzili.
Jego rywalem do papieskiego tronu był Eulaliusz. Obaj zostali wybrani i konsekrowani tego samego dnia. Zwyciężył w końcu Bonifacy, gdyż przyjaźnił się z Gallą Palacydią siostrą cesarza Honoriusza.