Czym jest religia ?
Zdaniem R.Otto mistyczną trwogą uwarunkowaną czynnikami metafizycznymi.
Każdy człowiek po urodzeniu posiada wrodzoną obawę przed
otaczającym go światem. Był kiedyś to czynnik niezbędny by przetrwał.
Będąc małym boi się więc sam przebywać w pokoju.
Ciemności budzą w nim lęk, gdyż nie działa wtedy
najważniejszy zmysł ostrzegający przed niebezpieczeństwem - wzrok.
W okresie tym miedzy 5 a 7 rokiem życia lęki te osiągają swoje apogeum.
I wtedy właśnie wkracza religia. Na wcześniej wpojonych mitach
o krasnoludkach, bocianach i innych bzdetach nauki kapłanów trafiają na podatny grunt. Pogłębiają bowiem dziecięce lęki doprowadzając do blokowanej schizofrenii paranoidalnej o podłożu mistycznym.
Blokowanej tym, że bóg jest dobry i nie wyrządzi nam żadnej krzywdy.
Ale ...pod warunkiem że ślepo i bezkrytycznie wierzymy w to
co nam opowiadają kapłani. Dzieje się to w okresie kiedy
mózg nie jest jeszcze właściwie ukształtowany, a brak wiedzy
i doświadczeń życiowych uniemożliwia krytycyzm.
W okresie tym dzieci "chłoną wszystko jak gąbka". Można im wmówić najbardziej nieprawdopodobne bzdury.
Znane są przypadki upadku dzieci z dużej wysokości
przekonanych, że są Batmanami.
To swoiste incomprehensbility połączone z unpredictability.
W tej sytuacji nauka religii jest rodzajem lobotomii
na dziecięcym ufnym mózgu. I nie grozi nam żadne niebezpieczeństwo
póki nie usiłujemy krytycznie myśleć. Zadanie sobie bowiem pytania,
a czy na pewno to ten bóg spośród tysięcy innych jest prawdziwy
powoduje napływ lęku przed karą i obrazą boga.
Cóż wiec robi wtedy dziecko ?
Pędzi z płaczem do rodziców którzy mówią mu ...nie bój się Bóg ciebie kocha !
I co wtedy następuje ? Dziecko zauważa
że lęki go nie nachodzą gdy tłumi w sobie pytanie ...dlaczego !
Przestają wiec pytać i zastanawiać się nad stresującymi problemami.
I mamy już w dziesięciolatku dobry zadatek na "moherowy dżihad".
Jestem jednak przekonany, że należy szukać własnej drogi
do Boga. Nie można dawać sobie narzucać żadnego schematu wiary.
Szczególnie gdy historia tej wiary przemawia za rozwagą.
A samo już traktowanie Boga naszą ludzką miarą stanowi jego obrazę !
Oczywiście gdyby chciał się obrażać.
Czy my się w końcu obrażamy na owady żyjące w naszym
ogrodzie ?
A przecież jednym opryskiem jesteśmy w stanie je zlikwidować
jeżeli uznamy to za celowe. Nie obrażając się przy tym na owady.
W sytuacji wiec gdy nasz dystans intelektualny do Boga jest
nieskończenie większy niż owadów do nas jest przejawem
głupawej megalomani doszukiwać się odczuć typowych
bardziej dla partnerów niż relacji stwórca - człowiek.
Posiadam w swojej bazie danych kilka tysięcy bogów
którzy znaleźli swoich wyznawców .
I wyznawca każdego z nich był przekonany że ten jego jest właściwy.
Ale wszyscy oni mieli jedną wspólną cechę.
Posiadali marketing w postaci kasty kapłanów, którzy
wszelkimi metodami (od perswazji poprzez miecze i stosy) dowodzili nadrzędności swojego boga nad pozostałymi.
Szkodliwą rzeczą jest wiara bez przemyślenia w co i
dlaczego się wierzy.
Dlaczego religii nie zaczyna się nauczać dopiero w szkole średniej ?
Dlaczego chrztu się nie udziela po uzyskaniu pełnoletniości ?
Dlatego....że wtedy akceptacji "na ślepo" by już nie było !
Byłyby pytania ...dużo pytań. Takich przykładowo:
Kto napisał ewangelie ? ....uczniowie Jezusa ?
Czemu On nic nie napisał sam ?
Czemu zniszczono oryginały wczesnych pism chrześcijańskich ?
Czemu spalono Bibliotekę Aleksandryjską ?
Czy to Bóg wysyłał wyprawy krzyżowe ?
Czy Bóg kazał palić na stosach czarownice ?
I wiele. ..wiele innych.

Ars moriendi
Na urodzinowych przyjęciach u teściowej od lat spotykam
starszego już księdza. Ponieważ jest człowiek żyjący zgodnie
z nakazami swej wiary, tolerancyjny i do tego w swoim czasie
udzielał mi ślubu darzę go szacunkiem .
Tym razem wymienialiśmy się kawałami. Ja opowiadałem takie
o "ślepej wierze" i księżach, on o agnostykach i sceptykach.
W pewnym momencie usłyszałem, że spotkał już tysiące ludzi.
Wielu było niewierzących, ale gdy przychodzą ich dni ostatnie
życzą sobie rozmowy z księdzem.
Miało to sens więc zapytałem czy jest pewny, że zawsze chodzi
o księdza KrK ? Może gdyby "pod ręką" był protestancki pastor
też przyniosło by im to ulgę i uspokojenie ?
Może nie chodzi o nawrócenie, ale o "pomoc w odejściu" ?
Tego niestety nie wiedział, ale przynajmniej starał się być szczery.
Stwierdził tylko, że ja zapewne kiedyś też poproszę o taką posługę.
Minęło 8 dni. Przemyślałem sobie naszą rozmowę i doszedłem
do wniosku, że jednak bym wolał rozmawiać z filozofem, tanatologiem,
panteistą..... o ile rzeczywiście miałbym taką potrzebę.
Co mógłbym usłyszeć od księdza ?
O boskiej miłości, żałowaniu za grzechy o życiu wiecznym itp.
A widziałem wokoło rigor mortis, umierające dzieci, lub ich matki
.Amputacje, ekstrakcje, ból i odchodzenie w nicość.
Brak środków znieczulających i zwalniających karcynogenezę,
preparatów stabilizujących, a czasem zwykłych środków opatrunkowych.
Przybywa kościołów, ubywa szpitali.
O czym bym więc mógł rozmawiać z przedstawicielem tej wiary na łożu śmierci ?
Skoro jego Bóg pozwala na taki właśnie świat ?
A twierdzenie, że zadość uczynienie nastąpi w nowym życiu jest dobre
dla fanów Bolka i Lolka, oraz "Baśni 1001 nocy"